Neurodiversiteit
Wat is het?
De term neurodiversiteit is eind jaren 90 bedacht, o.a. door socioloog Judy Singer.
Inmiddels lees je verschillende, niet eenduidige definities rondom de term neurodiversiteit, maar als we uitgaan van de letterlijke betekenis van het woord, dan kom je m.i. op het volgende:
neuro: Met betrekking tot de zenuwen en / of hersenen
diversiteit: Verschillend / verscheidenheid, het bestaan van verschillen tussen verschillende elementen of onderdelen van een groep of geheel.
Er wordt ook wel gezegd dat neurodiversiteit uitgaat van een andere bedrading in het brein met anders denken als gevolg.
Anders dan wat? Zul je misschien denken. Hier komt de term neurotypisch in beeld. Neurotypisch wil zoveel zeggen als het gemiddelde, de standaard. En ook daarvan kun je vervolgens denken; maar wat is dat dan, de standaard? Dat blijft een interessante vraag.
Misschien herken je het wel. Het jezelf anders voelen dan de 'grote' groep. Opmerken dat je andere gedachten hebt over eenzelfde onderwerp. Opmerken dat je een ander antwoord kiest uit een multiple choice vraag, of niet weet wat te antwoorden, want met jouw inzichten lijken er meerdere antwoorden te kloppen. Dat is wat valt onder het neurodivergent denken. Anders kijken, anders denken.
Het is een mooie eigenschap als je het mij vraagt. Maar het kan je ook onzeker maken. Onzeker, omdat je je bewust bent van jouw anders denken. Omdat je tot een kleinere groep mensen behoort. Zolang we heel erg het onderscheid blijven benadrukken, zal dit verschil steeds zichtbaar zijn. Terwijl ik er ook in geloof dat de kracht zit in het zien van elkaars kwaliteiten. Dus niet de focus op de verschillen, maar op elkaars talenten. We hebben de verbinding nodig met elkaar. Het oprecht naar elkaar luisteren, zonder oordeel. Neurodivergent of neurotypisch. Net zo belangrijk.
Hoogbegaafdheid en hoogsensitiviteit worden ook geschaard onder neurodivergent zijn. Waarom ik het zo belangrijk vind om dit onderwerp aandacht te geven, zal ik je hieronder proberen uit te leggen.
Een grote groep mensen die contact met mij zoekt, maakt bij het leggen van het contact eerst een voorbehoud. Ze zeggen: "Sas, ik herken me zo in wat je zegt of schrijft, maar of ik hoogbegaafd ben of hoogsensitief, dat hoor je mij niet zeggen. Ben ik dan bij jou wel op de goede plek?"
En dan is mijn antwoord dat het niet mijn doel is om je in een hokje hoogbegaafd en/of hoogsensitief te stoppen, maar dat ik wil bijdragen aan het vergroten van jouw zelfkennis en zelfacceptatie. Want dat is waar het in de kern om draait. Niets is in mijn ogen belangrijker dan het kennen van je eigen recept. Welke ingrediënten zijn onderdeel van jouw zijn? En krijgen al die ingrediënten ook een plekje in jouw recept? Of worden sommige gezien als irritante toevoegingen welke liever worden weggelaten (door jou of door de omgeving). En welk effect heeft dat vervolgens? Daar komt belangrijke informatie vrij. Dat is waar het over mag gaan.
Want weet je, over hoogbegaafdheid en hoogsensitiviteit is veel bekend en ook nog zoveel niet, net als over allerlei andere relevante onderwerpen (ADHD, ASS, Trauma). Dus laten we uitgaan van jou, dan zitten we altijd goed.