Leren. Er is geen standaard manier, maar er zijn vele varianten. En de ene manier past je vaak beter dan de andere. Er is wél onderzoek gedaan naar op welke manier we in zijn algemeen het meest leren. Hoe onze 'lessons to learn' het best beklijven. Hier komt de leerpiramide van Bales in beeld. Uit deze piramide blijkt dat we het meest leren van het uitleggen van wat we geleerd hebben in eigen ervaringen...

De piramide maakt een onderscheid in verschillende vormen van leren. Opvallend is, dat we volgens de theorie van Bales, het minst leren van de informatie waar we naar luisteren. En dat, terwijl een groot deel van de leerervaringen moeten worden opgedaan door te luisteren. Kijk maar eens naar hoe de gemiddelde school of opleiding is ingericht. En natuurlijk is er dan nog verschil in waar we naar luisteren en hoe interactief dit is (kun je terug praten en vragen stellen, of kijk je naar informatieve film of een hoorcollege), maar het blijft veelal geënt op het luisteren.

Op welke manier nemen we nu meer informatie op? Waar leren we meer van? Bales stelt dat we het meest leren van wat we zelf uitleggen aan anderen. Op de tweede plaats leren we door wat we zelf ervaren hebben.

Hoe spelen de paarden hierin een rol?

Leren door wat we ervaren. Daar spelen de paarden een mooie rol. Het is een actieve werkvorm, waarbij je ervaringsgericht mag leren. Wil jij duidelijke en eerlijke communicatie? Waarbij je verbaal afstemt met je non-verbale communicatie? Waarbij je hoofd en je hart hetzelfde zeggen? Deze ervaringen doe je op in het werken met de paarden.

Wil jij dat het paard stopt, maar twijfel je en ben je niet duidelijk genoeg in je signaal? Dan kan het goed zijn dat het paard je niet begrijpt en doorloopt. Ben je te duidelijk, dan kun je een schrikreactie van het gevoelige dier verwachten. En zo zijn er tal van ervaringen op te doen in de samenwerking met het paard.

Daarnaast is reflectie een belangrijk onderdeel van de coaching met het paard. In de reflectie vertel je wat jij, op basis van de ervaringen die je hebt opgedaan, hebt geleerd. En zo komen de twee manieren uit de piramide van Bales weer samen.

Uit de praktijk

Laatst begeleide ik een meisje dat echt niet bij het paard in de buurt wilde komen. En dat was oké gaf ik haar aan. Vond ze het wel goed dat ik het paard ging ophalen, zodat ze hem van dichtbij kon bestuderen? Ja, dat wilde het meisje wel, want nieuwsgierig was ze zeker. Maar ook een beetje angstig. Twee meter voordat we bij het meisje waren, stopte het paard abrupt. Het wilde niet verder.

Ze vertelde dat ze een filmpje had gezien waarop een paard vanuit het niets trapte naar een kind. Ze was bang. Ik vertelde haar over de communicatie van paarden. De stand van de oren, de ogen enz. Je zag haar ontspannen toen ze naar het paard naast mij keek. Hij oogde rustig en ontspannen en gaf geen van de waarschuwingssignalen die ik haar net had uitgelegd. Het voelde veilig. Veilig genoeg om naar het paard toe te komen. Het paard begroette haar en gaf vertrouwen, waarna het meisje mij vroeg of ze het paard mee mocht nemen naar de rijbak.

Wat leren we hiervan?

We zien in enkele minuten samen welke interactie er tussen jou en het paard plaatsvindt. Door deze te koppelen aan jouw dagelijks leven, kun je metaforisch leren en neem je een schat aan ervaringen mee naar huis. Het meisje uit de praktijk was bang geworden door eerdere ervaringen (ze was teleurgesteld in contacten uit haar omgeving), gecombineerd met ervaringen die ze had waargenomen (het filmpje) en waaraan ze een eenzijdige conclusie verbonden had (een paard kan 'zomaar' trappen). Door de context meer diepgang te geven, ontstond het vertrouwen van waaruit ze wel het contact wilde aangaan met het paard. En dat alles vanuit haar eigen tempo en autonomie. En dit waren nog maar de eerste minuten in de ontmoeting. We leren veel door oprecht te kijken naar wat we zien. De observaties bij de paarden combineren we met kennis en ervaringen (doen) en dat maakt dat we een leerervaring opdoen die we meenemen naar huis.